|
دختـری دَر راه آفتـاب 
| ||
|
پوستی داره به سفیدی گچ! بی هوا و بدون هیچ مقدمه ای میگه: تو سیاهی من سبزه! با لبخند میگم: خودتی آستینش را بالا می زنه و بازوش رو نشونم میده و میگه: من کجا سیاهم؟ تو به این پوست میگی سیاه؟ و دقت نداره که این توضیح، یعنی تایید منظورش از بیان اون حرف، یعنی حرفش حرف بدی بوده، یعنی حرفش با معنای تحقیر بوده، یعنی منظورش برتری جویی بوده، یعنی نوعی تمسخر، یعنی اگر کسی چنین حرفی به خودش بزنه ناراحت میشه و بهش برمی خوره، یعنی ...
دارم به این فکر می کنم که اگر در نظرش من سیاهم! پس سیاه پوست ها چی اند؟! تفکر بعضی آدم ها در 33-34 سالگی! و در سال 1392! و با تحصیلات عالی! در حوزه ی دین! و مدعی فرهنگ! سلیقه تا حدود زیادی نشأت می گیره از تربیت! و نوع فرهنگی که با اون رشد کرده. وقتی شخصیت کسی شکل گرفت، دیگه تحصیلات هم نمی تونه نوع تفکرش را تغییر بده!
همان مثال استخوان خشک! خدایا شکر که: هم خانم هستم، هم سبزه رو ... شاید هم سیاه! [ جمعه 92/6/22 ] [ 12:13 عصر ] [ ف الف ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  و فقط خاطره‌هاست، که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جای می‌مانند. کلیه کامنت‌های خصوصی این وبلاگ عمومی می‌شوند، پس دوست عزیز از ابتدا هر آنچه می‌خواهی را عمومی بیان دار. ارتباطات این وبلاگ با بقیه تنها از طریق لینک دونی انجام میشه و هیچ نوع درخواست دوستی تایید نمیشه! هر گونه کپی برداری و دخل و تصرف و انتشار این خاطرات در هر قالبی از جمله: وبلاگ، مجله، کتاب، فیلمنامه و ... شرعاً اشکال دارد. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
